Od dwóch dni, po pięciu tygodniach od złamania przeszedłem na krótszą ortezę, w efekcie mogłem stanąć w pedałach, hamować prawą dłonią i używać kciuka do przerzucania… chociaż bez EPS pewnie byłoby mi ciężko.

W ubiegłym tygodniu cztery dni deszczu pod rząd znów ograniczyły mój trening do rolek, a tym samym miniony tydzień był pod znakiem ciężkiej pracy, dni ćwiczeń 4-5h, a w dni dystansu pod 7h roweru.

Dzień odpoczynku wykorzystałem na wizytę u biomechanika… 800km w samochodzie!

W piątek mamy prezentację w Madrycie, są też już pierwsze zwycięstwa drużyny ale i niestety kolejne złamania. Tak jak zapoczątkowałem serie złamań tak wierzę, że się również wbiję w serię zwycięstw drużyny.

Szczególnie pozdrawiam i życzę zdrowia kibicowi Sławkowi z Bydgoszczy który po operacji uda również leżał na Juraszu, jak się doczytałem w komentarzach.

Przyznam, że tak jak lubię lądować w Warszawie tak samo bardzo nie lubię odlatywać z Polski po przerwie świąteczno-noworocznej. Od trzech dni jestem w domu i nie robię wiele więcej niż w Polsce, trenażer i basta.

Czekam na prześwietlenie ręki w piątek, wtedy lekarze postanowią czy z ortezą mogę wyjechać na szosę, bo na razie jednogłośne „NIE”, na zdjęcie gipsu przed upływem trzech tygodni po operacji a te miną właśnie w sobotę.

Potwierdza mi się na razie przesuniecie debiutu z Dubaju na Majorkę i jeśli by tak właśnie było to nawet może i lepiej…

Duży plus dla mnie, że przez cały miesiąc przed złamaniem nie straciłem właściwie ani jednego dnia na rowerze, jeżdżąc dużo i wykonując już bazową pracę. Chciałem wykorzystać ciepłą pogodę jeżdżąc dużo przed przylotem do Polski, bo tam nigdy nie wiadomo jak może być w grudniu z rowerem…

Dziękuję ogromnej grupie kibiców i znajomych za wsparcie i życzenia powrotu do zdrowia… na rower. Od piątku zaczyna się odliczanie, cztery miesiące do Giro!